Poniższe przykłady prezentują sposób wykazywania niektórych rodzajów literatury. Zaznajamiając się z nimi, trzeba zwrócić uwagę na porządek i kolejność prezentacji poszczególnych elementów zapisu oraz rodzaj i umieszczenie znaków interpunkcyjnych.
1. Książka – jeden autor
Simon H: Zarządzanie cenami. PWN. Warszawa 1996.
2. Książka – dwóch i więcej autorów
Stone M., Bond A., Blake E.: Marketing bezpośredni i interaktywny. PWE. Warszawa 2007.
3. Fragment w pracy zbiorowej
Przybylski H.: Marketing polityczny a polityczne public relations. W: Public relations.
Teoria i praktyka komunikowania. Red. H. Przybylski. Wydawnictwo Akademii
Ekonomicznej w Katowicach. Katowice 2007.
4. Artykuł w wydawnictwie ciągłym
Szczepanik R.: Patronat prasowy. „Marketing w Praktyce” 2000, nr 3.
Przypisy powinny zawierać następujące ważniejsze skróty:
a) ibidem lub tamże – oznaczenia to stosuje się tylko w przypadku ponownego odesłania do powyżej
cytowanego dzieła. Odesłanie i dzieło nie może być przedzielone inną pozycją literaturową.
Przykład:
1 M. R. Solomon: Zachowania i zwyczaje konsumentów. Wydawnictwo Helion. Gliwice 2006, s. 15.
2Ibidem, s. 36.
b) Idem, idae (tenże) – oznaczenie to stosuje się w przypadku wskazywania w tym samym przypisie
więcej niż jednej publikacji tego samego autora, w przypadku mężczyzny – idem, w przypadku kobiety
– idae.
Przykład:
1A. Sznajder: Sztuka promocji – czyli jak najlepiej zaprezentować siebie i swoją firmę. Business Press.
Warszawa 1995, s. 12; idem: Marketing wirtualny. Dom Wydawniczy ANC. Kraków 2000, s. 5.
c) op. cit. (dz. cyt.) – oznaczenie to stosuje się w przypadku ponownego odesłania do wcześniej
zacytowanego dzieła, pod warunkiem, że jest to jedyne wykazane w pracy dzieło danego autora, a samo
odesłanie i dzieło (wcześniej już cytowane) przedzielone zostały jedną lub więcej pozycjami
literaturowymi innych autorów.
Przykład:
1 P. Kotler: Marketing od A do Z . PWE. Warszawa 2004, s. 55.
2 T. Kramer: Podstawy marketingu. PWE. Warszawa 2004. s. 5.
3 P. Kotler: op. cit., s. 53.