Ghostwriting to proces pisania tekstów (np. książek, artykułów, piosenek) przez jedną osobę, ale podpisanych przez inną osobę. Często jest to używane przez celebrytów lub polityków, którzy nie mają czasu lub umiejętności do pisania własnych tekstów.
Jest to legalne, pod warunkiem, że jest uczciwe i przejrzyste, czyli autorzy ghostwriterzy są odpowiednio wynagradzani i ich praca jest ujawniana. Jeśli jednak ghostwriter jest wykorzystywany w celu oszustwa lub ukrywania prawdziwego autorstwa, może to być nielegalne.
Inne przykłady zastosowania ghostwritingu to:
- pisanie prac naukowych lub magisterskich przez studentów lub doktorantów,
- pisanie speeche przez polityków lub prezesów firm,
- pisanie komentarzy i artykułów przez blogerów i influencerów,
- pisanie tekstów piosenek przez muzyków.
Jednak ważne jest, aby pamiętać, że ghostwriting może być krytykowany za brak autentyczności i przejrzystości. Wiele instytucji akademickich i redakcji prasowych ma polityki dotyczące ghostwritingu, które nakładają ograniczenia lub nawet zabraniają tej praktyki.
Kwestia etyczna ghostwritingu jest skomplikowana i budzi różne opinie.
Z jednej strony, ghostwriting może być uważany za etyczny, jeśli jest uczciwe i przejrzyste, czyli autorzy ghostwriterzy są odpowiednio wynagradzani i ich praca jest ujawniana. Może to być przydatne dla osób, które potrzebują pomocy w pisaniu, a ghostwriter może dostarczyć im cennych umiejętności i doświadczenie.
Z drugiej strony, ghostwriting może być krytykowany za brak autentyczności i przejrzystości. Jeśli ghostwriter jest wykorzystywany w celu oszustwa lub ukrywania prawdziwego autorstwa, może to być nieetyczne.
Jest to szczególnie ważne w przypadku prac naukowych, gdzie autentyczność pracy jest kluczowa.
Ogólnie, etyczność ghostwritingu zależy od indywidualnych przypadków i odpowiedzialności osób będących zaangażowanych w tą praktykę.